هوش مصنوعی Artificial Intelligence تکنیکی برای خلق کردن ماشینهایی است که قادر به فکر کردن بدون نیاز به انسان ها می باشند. یک ماشین تنها در صورتی به عنوان یک AI شناخته میشود که از یکسری قابلتهای خاص از جمله، داشتن شناخت از وجود خود و یا sentient بودن، برخوردار باشد

در این مقاله راجع به ماهیت عامل ها، کامل بودن یا نبودن، تنوع محیط ها و نمایشگاه حاصل از انواع عامل ها بحث خواهیم کرد

برای ساخت عاملهای خردمند، ابتدا باید راجع به محیط های کار فکر کنیم که "مسئله هایی" هستند که عاملهای هوشمند باید آنها را حل کنند. ابتدا چگونگی مشخص کردن محیط کار را بررسی میکنیم، سپس نشان خواهیم داد که محیط های کار، تنوع زیادی دارند.

کار هوش مصنوعی (AI) طراحی برنامه ی عامل است که تابع عامل را پیاده سازی میکند، این تابع ادراکات را به فعالیت ها نگاشت میکند. در ادامه در مورد عملکرد داخلی عامل های هوشمند بحث می کنیم.

بحث ما در مورد یک نوع عامل مبتنی بر هدف به نام عامل حل مساله است که از نمایش اتمیک استفاده میکنند یعنی حالتهای دنیا بعنوان یک کل در نظر گرفته میشود، بطوریکه ساختار داخلی آن توسط الگوریتم های حل مساله قابل مشاهده نیست. اولین گام در حل مساله فرموله کردن هدف بر اساس وضعیت فعلی و معیار کارایی عامل است.

فرموله کردن مسئله (تدوین مسئله) ، فرآیند تصمیم گیری در مورد انتخاب فعالیت ها و حالت ها است تا با استفاده از آنها به یک هدف برسیم. هر مسئله را بطور رسمی میتوان با این چهار مؤلفه تعریف کرد: حالت شروع، فعالیت ها، آزمون هدف و هزینه مسیر

مسئله دنیای واقعی در هوش مصنوعی مسئله ای است که در آنها دقت زیادی به عمل می آید. بر روی توصیف این نوع مسئله ها، توافق کلی وجود ندارد، ولی میتوان فرموله کردن کلی آنها را ارائه کرد

مسئله ی اسباب بازی برای تشریح و تمرین کردن بر روی روش های مختلف حل مسئله به کار می آید. این مسئله ها را بطور دقیق میتوان توصیف کرد و در نتیجه ، پژوهشگران مختلف میتوانند از آنها برای مقایسه کارایی الگوریتم ها استفاده کنند