معرفی زبان SQL

معرفی زبان SQL

معرفی SQL و ساختارهای آن

در بانکهای اطلاعاتی دو زبان مجموعه ای نمادین جامع و قدرتمند یعنی زبان جبر رابطه ای و زبان حساب رابطه ای برای ایجاد پرس و جوها معرفی شده اند اما سیستم های پایگاه داده ای تجاری امروزی نیازمند پرس وجوهایی هستند که بسیار راحت تر از زبان های جبر رابطه ای و حساب رابطه ای باشد. بر این اساس در این پست با زبان پرس وجوی تجاری بسیار پرکاربرد و مهم SQL که ترکیبی از جبر رابطه ای و حساب رابطه ای است آشنا می شویم. در واقع زبان SQL، امروزه بعنوان زبان استاندارد پایگاه داده رابطه ای شناخته میشود.

زبان SQL یا Structured Query Language یک زبان با پیاده سازی آزاد از جبر رابطه ای و حساب رابطه ای است که کار کردن با جداول را برای کاربران بسیار راحت کرده است. SQL یک زبان بیانی است یعنی کاربر در استفاده از این زبان تنها خواسته خود را اعمال میکند و در بدست آوردن نتایج و چگونگی ایجاد آن هیچ دخالتی نداررد. در واقع باید گفت دستورات SQL وارد شده از طرف کاربر، خود به عملگرهای جبر رابطه ای تبدیل میگردد.

پرس وجوهای زبان SQL هم میتواند مستقل و در خور محیط کاربری SQL انجام شود و هم توانایی این را دارد تا به همراه یک زبان میزبان مانند دلفی، ویژوال C، بیسیک، جاوا و ... ادغام شده و نتایج پرس وجوها را شکل دهد.

SQL برخلاف جبر رابطه ای و حساب رابطه ای از دو اصطلاح رابطه و متغیر رابطه ای استفاه میکردند از اصطلاح جدول استفاده میکند. زبان SQL از بخش های متفاوتی تشکیل یافته است:

► DDL یا زبان تعریف داده : که شامل دستوراتی برای تعریف شمای رابطه ها و حذف و تغییر آنهاست.

► زبان دستکاری داده ها : که شامل یک زبان پرس وجو بر مبنای جبر رابطه ای و حساب رابطه ای است.

► DML جانشین شونده : یعنی زبان SQL توسط این بخش میتواند مهمان یک زبان میزبان مانند دلفی، بیسیک، جاوا و ... شود.

► دیدگاه (View) : که شامل دستوراتی برای ایجاد، تغییر و حذف دیدگاه هاست.

► اعتبارسنجی : این بخش وظیفه ایجاد و رعایت قوانینی برای دسترسی به جداول و دیدگاه ها را فراهم می نماید.

► جامعیت : این بخش وظیفه ایجاد انواع محدودیت بر روی اطلاعات ذخیره شده را اعمال میکند.

► تراکنش : این بخش وظایف همزمان سازی چند کار و نظارت بر آغاز و پایان تراکنش ها را بر عهده دارد.

 

آشنایی با ساختار جداول در زبان SQL  

همانطور که گفتیم ایجاد جدول در محیط SQL متشکل از معرفی یک نام برای جدول و یک یا چند ستون برای هر یک از جداول میباشد. همچنین ستونهای معرفی شده دارای 4 ویژگی یعنی نام ستون، نوع داده، طول و خاصیت تهی بودن هستند. در هر پایگاه داده و در هر بانک اطلاعاتی چندین جدول میتوانند ایجاد گردند که هر یک باید نام منحصر به فردی داشته باشند. همچنین هر یک از جداول میتوانند دارای چندیدن ستون باشند که نام ستونهای هر جدول نیز باید منحصر به فرد باشد. هر یک از ستونها دارای یک نوع  داده ای بنام Data type به همراه یک محدودیت از همان نوع داده ای به نام Length می باشند. نوع داده های استانداردی که توسط SQL2 پشتیبانی میشوند عبارتنداز:

► int : یک عدد صحیح است که حداکثر اندازه آن میتواند 4 بایت باشد.

► smallint : یک عدد صحیح است که طول آن کوچکتر از نوع int بوده و حداکثر اندازه آن 2 بایت است.

► tinyint : کوچکترین نوع عدد صحیح در SQL است و حداکثر طول آن 1 بایت بوده و همچنین شامل اعداد منفی نمیشود.

► Numeric (p,d) : یک نوع از ممیز ثابت است و قابلیت آن را دارد که طول و همچنین دقت اعشارش توسط کاربر تعیین گردد. یعنی عدد میتواند دارای p رقم و d رقم از p رقم آن در سمت راست ممیز قرار گیرد.

► float : یک نوع عددی از نوع ممیز شناور است که طول آن حداگثر میتواند 8 بایت باشد.

► char : یک نوع کراکتری است که میتواند رشته ای از یک یا چند کاراکتر را حاصل کند و طول آن توسط کاربر تعیین میگردد. مثلا نوع char با طول 20 میتواند رشته هایی با حداکثر 20 کاراکتر را پوشش دهد.

► varchar : یک نوع رشته ای است که میتواند رشته های بزرگتری از نوع char بوجود آورد و طول آن نیز توسط کاربر تعیین میگردد.  نوع char حداکثر میتواند 254 کاراکتر را پوشش دهد ولی نوع varchar تا 32767 کاراکتر را نیز پوشش میدهد.

► date :  این نوع برای نمایش تاریخ با هشت رقم ده دهی بدون علامت به کار میرود (yyyymmdd).

► time : این نوع برای نمایش زمان با شش رقم ده دهی بدون علامت به کار میرود (hhmmss)

► bit : یک نوع بولی است که فقط میتواند مقدار صفر یا یک را در اختیار گیرد.

► logical : برای معرفی داده های منطقی به کار میرود.

زبان SQL دارای نوع داده ای interval نیز هست که محاسباتی بر مبنای زمان و تاریخ را انجام میدهد. همچنین مقایسه های انواع داده در محیط SQL فقط در دامنه های سازگاری میتواند رخ دهد. برای مثال نوع int, smallint و tinyint با هم سازگارند و یا انواع char و varchar نیز با یکدیگر سازگارند هر چند طول آنها متفاوت باشد.

همانطور که اشاره شد هر یک از ستونهای جدول قسمتی برای تعیین خاصیت تهی بودن را نیز دارا هستند. در واقع خاصیت تهی بودن که با نماد null شناسایی میشود میتواند به هر یک از انواع دامنه های معرفی شده فوق تعلق گیرد اما بسیاری مواقع استفاده از مقدار null برای یک ویژگی نامناسب و مشکل آفرین است. ویژگی های کلید اصلی خود به خود not null فرض میشوند.

در SQLعلاوه بر اینکه میتوانیم از انواع داده ای موجود در محیط SQL برای ویژگی های جدول استفاده کنیم، همچنین میتوانیم توسط دستور Create Domain انواع پیشرفته تری را نیز ایجاد کرده و بعنوان یک نوع داده ای در ویژگی های جدول از آنها بهره ببریم.