سازماندهی تیم نرم افزاری

سازماندهی تیم نرم افزاری

به همان اندازه که ساختارهایی برای توسعه نرم افزار وجود دارد ساختارهای سازمانی انسانی نیز وجود دارد. برای اینکه بتوان منابع انسانی را به پروژه ای که به n نفر و به مدت k سال نیاز دارد اختصاص دهیم گزینه های زیر وجود دارند:

1- n نفر را به m کار عملیاتی مختلف تخصیص دهیم به طوریکه کار ترکیبی نسبتا کمی اتفاق افتد. هماهنگی بین اینها از وظایف مدیر پروژه خواهد بود.

2- nنفر را به m کار عملیاتی مختلف تخصیص دهیم  بطوریکه در داخل، تیمهای غیر رسمی تشکیل گردند. هر تیم یک مدیر آنی را انتخاب میکند اما هماهنگی بین تیم ها از وظایف مدیر پروژه است

3- nنفر در t تیم سازماندهی میشوند. به هر تیم یک یا بیشتر از یک کار عملیاتی اختصاص می یابد. هر تیم یک ساختار خاص دارد و هماهنگی توسط خود تیم و مدیر پروژه انجام میشود.

قابلیت تولید گزینه سوم بیشتر از سایر گزینه هاست. بعبارت دیگر هر چه ساختار تیمها رسمی تر تعریف گردد بهتر است.

 

بهترین ساختار تیمی به سبک مدیریت سازمان، تعداد افرادی که در تیم مشارکت میکنند و سطح مهارت آنها، و سختی کلی مساله باز میگردد. سه سازماندهی برای تیم پیشنهاد میشود:

► غیرمتمرکز دموکراتیک : این ساختار تیمی مدیر دائمی ندارد. به جای آن افراد هماهنگ کننده داریم که برای مدت کوتاهی به این کار گماشته میشوند و سپس با افراد دیگری جایگزین خواهند شد. تصمیمات در مورد مسائل براساس توافق جمعی گرفته میشود و ارتباط بین اعضای تیم بصورت افقی است.

► غیرمتمرکز کنترل شده : چنین تیمی دارای یک مدیر تعیین شده است که هماهنگی وظایف خاص را بر عهده دارد و مدیران ثانویه ای نیز وجود دارند که وظایف را مدیریت میکنند. حل مسائل یک کار گروهی است اما پیاده کردن راه حل ها بین زیرگروه ها توسط مدیر تقسیم میشود. در این حالت ارتباط عمودی نیز در طول سلسله مراتب کنترلی بوجود می آید.

► متمرکز کنترل شده : حل مسئله در سطح بالا و هماهنگی داخل تیم توسط مدیر تیم انجام میشود. ارتباط بین مدیر و اعضای تیم بصورت عمودی است.

 

هفت عامل پروژه ای وجود دارند که هنگام برنامه ریزی برای سازماندهی تیم های نرم افزاری باید در نظر گرفته شوند:

► درجه سختی مساله ای که باید حل شود.

► اندازه برنامه های نتیجه شده برحسب تعداد خطوط یا نقاط عملیاتی

► مدت زمان حیات تیم.

► درجه ای که به آن اندازه میتوان مساله را به پیمانه های مختلف تقسیم نمود.

► کیفیت و قابلیت اعتماد مورد نیاز سیستمی که باید ساخته شود.

► میزان تعهد در تحویل به موقع

► درجه اجتماعی بودن مورد نیاز در پروژه

به علت اینکه یک ساختار متمرکز وظایف را سریعتر انجام میدهد، این روش برای کنترل مسائل ساده مناسبترین است. تیمهای غیرمتمرکز به نسبت اشخاص راه حل های بیشتر و بهتری را تولید میکنند. بنابراین چنین ساختارهای تیمی در مسائل مشکل از احتمال موفقیت بیشتری برخوردار هستند.از آنجایی که روش غیرمتمرکز کنترل شده در حل مسائل بصورت متمرکز عمل میکند، بنابراین هم روش غیرمتمرکز کنترل شده و هم روش متمرکز کنترل شده را میتوان بصورت موفقیت آمیزی در حل مسائل ساده به کار برد. ساختار غیرمتمرکز دموکراتیک نیز برای مسائل پیچیده بهترین انتخاب است.

به علت اینکه کارایی یک تیم با تعداد ارتباطات مورد نیاز نسبت معکوس دارد، پروژه های بسیار بزرگ را به بهترین نحو میتوان با روش های کنترل شده ی متمرکز و غیرمتمرکز انجام داد زیرا زیرگروه سازی را به راحتی میتوان انجام داد.

ساختار تیمی غیرمتمرکز دموکراتیک برای تیم هایی که مدت زمان زیادی را با هم هستند مفید است، زیرا رضایت و دلگرمی شغلی را فراهم می آورد. همچنین این ساختار برای مسائلی که دارای واحدبندی نسبتا کمی هستند بسیار مناسب است زیرا بیشترین حجم ارتباطات را نیاز دارد. جایی که واحدبندی زیادی را میتوان انجام داد، ساختارهای کنترل شده ی متمرکز و غیرمتمرکز به خوبی عمل میکنند.

ساختارهای کنترل شده خطاهای کمتری را به نسبت ساختار دموکراتیک تولید میکنند.