معیارهای فرآیند و پروژه نرم افزاری

معیارهای فرآیند و پروژه نرم افزاری

معیارهای فرآیند و پروژه نرم افزاری اندازه های کیفی هستند که مهندسین نرم افزار را قادر می سازند تا بینشی را نسبت به کارایی فرآیند نرم افزاری و پروژه ای تحت آن فرآیند هدایت میشود بدست آورند. در مدیریت پروژه نرم افزاری ما عموما با معیارهای کیفی و تولیدی سروکار داریم. چهار دلیل اصلی برای اندازه گیری فرآیندها، محصولات و منابع نرم افزاری وجود دارد که عباتنداز : تبیین، ارزیابی، تخمین و بهبود آنها.

معیارهای فرآیند

نشانگرهای فرآیند، مدیران پروژه نرم افزاری را قادر میسازد تا :

► وضعیت پروژه را تعیین کنند

► ریسکهای محتمل را ردیابی کنند

► حوزه های مشکل زا را زود بیابند

► وظایف و جریان کاری را تنظیم کنند

► قابلیت تیم را برای کنترل کیفیت محصول ارزیابی کنند

برای این منظور، معیارها باید جمع آوری شوند تا بتوان نشانگرهای فرآیند و محصول را تضمین کرد. معیارهای فرآیند به دو دسته کلی زیر تقسیم میشوند:

► معیارهای خصوصی فرآیند : همانند نرخ خطای اشخاص یا ماژول ها که تنها فردی خاص یا تیم مرتبط آنها را میدانند.

► معیارهای عمومی فرآیند : که سازمان را قادر میسازند تا جهت بهبود فرآیند نرم افزاری، تغییراتی استراتژیک را انجام دهند.

جهت ارزیابی کارایی اشخاص نباید از معیارها استفاده نمود. بهبود آماری فرآیند نرم افزاری (SSPI) میتواند به سازمانها کمک کند نقاط قوت و ضعف خود را بیابند. این روش در اساس، با استفاده از تحلیل خرابی نرم افزار اطلاعاتی را در مورد خطاها و نقصان های برخورد شده جمع آوری میکند.

 

معیارهای پروژه

برخلاف معیارهای فرآیند که برای اهداف استراتژیک استفاده میشوند، معیارهای پروژه تاکتیکی هستند. یک تیم نرم افزاری میتواند انطباق بهتر جریان کاری پروژه و فعالیت های  فنی، از معیارهای پروژه استفاده کند. در هر پروژه، ورودی ها (منابع)، خروجی ها (تحویل دادنی ها) و نتایج (کارایی تحویل دادنی ها) باید اندازه گیری شوند.

اولین کاربرد در معیارهای پروژه در اکثر مواقع در مرحله تخمین هستند. معیارهای جمع آوری شده از پروژه های قبلی نیز بعنوان پایه ای برای تخمین زمان و تلاش مورد نیاز در پروژه نرم افزاری جاری استفاده میشود. به دو منظور از معیارهای پروژه استفاده میشود:

► برای کاهش زمانبندی توسعه با انجام تنظیمات مورد نیاز جهت جلوگیری از تغییرات و کاهش مسائل و مخاطرات احتمالی.

► تعیین کیفیت محصول به صورت مداوم و دستکاری راه حل فنی جهت بهبود کیفیت.

 

اندازه گیری نرم افزاری

 اندازه گیری نرم افزاری به دو دسته زیر تقسیم میشود:

► اندازه مستقیم فرآیند مهندسی نرم افزار (هزینه و زمان) و اندازه های مستقیم محصول (تعداد خط کد ( LOC) ، سرعت اجرا، اندازه حافظه ، نقصان های گزارش شده در بازه ای از زمان).

► اندازه های غیرمستقیم محصول، کیفیت خود نرم افزار را وارسی میکنند که شامل عملیات پیچیدگی، کارایی، قابلیت اعتماد، قابلیت نگهداری میشوند.

با ترکیب معیارهای پروژه میتوان معیارهای فرآیندی ایجاد نمود که برای تمامیئ سازمان های نرم افزاری قابل ارائه باشد. معیارها را باید نرمال سازی کرد تا بتوان معیارهای مختلف را با هم مقایسه و یا ترکیب نمود. دو دسته معیار اندازه گرا و عملیات گرا که در ادامه آمده اند برای این منظور نرمال سازی شده اند.

معیارهای اندازه گرا

این دسته از معیارها با استفاده از LOC و با نرمال سازی هر کدام از معیارهای مستقیم وابسته به محصول یا پروژه، ایجاد میشوند. معیارهای مبتنی بر اندازه بصورت گسترده ای استفاده شده اند اما اعتبار و کاربرد پذیری آنها مباحثه برانگیز است.

 

معیارهای عملیات گرا

معیارهای عملیات گرا از اندازه گیزی میزان عملیاتی که برنامه کاربردی ارائه کرده است بعنوان عامل نرمال سازی استفاده میکنند. یکی از معیارهای عملیات گرا، FP است. در یک پروژه نرم افزاری FP ها با استفاده از اندازه های مستقیم مرتبط با دامنه اطلاعاتی نرم افزار کاربردی و تعیین پیچیدگی آن محاسبه میشوند. پس از محاسبه FPها میتوان همانند LOC از آنها جهت نرمال سازی اندازه های قابلیت تولید، کیفیت و سایر صفات نرم افزاری استفاده کرد. رابطه بین LOC و FP وابسته به زبان برنامه سازی ای است که جهت گیاده سازی نرم افزار به کار میرود. یک FP مبتنی بر میزان عملیات ارائه شده کاربر است.